Candra – Księżyc ☽

Paraśara zalicza Księżyc do benefików (obiektów pomyślnych). Jego siła zależy od tego, czy jest rosnący (śukla paksza), zatem mocny, czy malejący (kryszna paksza), czyli słaby. W dwudziestej czwartej śloce z trzeciego rozdziału wyjaśnia, że Księżyc ma naturę flegmatyczną. Jest uczony, ma okrągłe ciało. Mówi w sposób przyjemny, ma niestabilny umysł i jest pełen pożądania. W królewskiej analogii przedstawia pełną gracji i troszczącą się o innych królową. Jego natura jest sattwiczna, ponieważ ma w sobie czystość.

Dhatu z nim związane to krew, kierunek to północny-zachód, dzień tygodnia – poniedziałek. Przypisuje się mu wszystkie wodne miejsce, takie jak ocean, basen, łazienka itd. Ma digbalę (dużo siły) w czwartym domu, a bardzo słaby jest w ósmym, gdzie ma marana karaka sthanę. Jego domicylem jest Rak i Byk (również to jego miejsce wywyższenia). Upada w Skorpionie. Symbolizuje matkę, spokój umysłu, umysł (manas), pamięć, społeczne interakcje, nasze własne spojrzenie na samych siebie, pragnienia, emocje, społeczność, sławę, zdrowie. Na podstawie fazy Księżyca możemy powiedzieć, czy osoba osiągnie emocjonalne spełnienie, jakie ma w sobie emocje i zdolność do budowania związków. Reprezentuje czystość, wrażliwość, reaktywność. Aspektuje siódmy dom od siebie.

Wiek dojrzewania Księżyca to dwadzieścia cztery lata. Najlepiej czuje się, gdy jest sam (bez aspektu z żadną planetą). Ponieważ każdy aspekt będzie wpływem na umysł, zabarwi go w określony sposób. Malefiki mogą być męczące, przynosząc trudne emocje, gniew, smutek czy lęk.